Manastir Ravanica

Manastir Ravanica jedan je od najznačajnijih spomenika srpske srednjovekovne arhitekture. Sama crkva zidana neizmenično kamenom i opekom posvećena je Vaznesenju Gospodnjem. Sagrađena je između 1376. i 1381. godine i po stilu gradnje pripada tzv. „Moravskoj školi“ vizantijske arhitekture. Karakteriše je prefinjena kamena plastika, bogati ukrasi na prozorima i svodovima od kojih se posebno izdvaja elegantna rozeta na zapadnom zidu crkve. Crkvu je štitilo jako utvrđenje sa sedam pirgova- kula koje su završene neposredne pre ili posle Kosovske bitke.

Manastir Ravanica je zadužbina kneza Lazara koji je za podizanje manastira izdvojio sopstvena sredstva, a samom manastiru za izdržavanje darovao velike posede. U „Ravaničkoj povelji“ čiji original nije sačuvan, ali su sačuvana dva prepisa, jedan u Muzeju Srpske Pravoslavne crkve i drugi u Bolonji detaljno su navedeni svi posedi i imanja koje je srpski knez ostavio manastirskoj bratiji.
Živopis crkve je slabo sačuvan, ali je posebno važna ktitorska kompozicija na kojoj su prikazani knez Lazar i knjeginja Milica sa decom Stefanom i Vukom. Na zapadnom zidu naosa nalazi se prilično očuvana freska Sveti ratnici.
Manastir je više puta rušen i paljen, uglavnom za vreme čestih tursko-ugarskih ratova i isto toliko puta je obnavljan. Dvadeset godina posle velike seobe Srba jedan od monaha koji je sa manastirskim bratstvom i svetinjama izbegao u Ugarsku vraća se u Ravanicu. Ime mu je bilo Stefan Daskal i on zatiče manastir potpuno urušen i zarastao u visoko rastinje. Potpuno sam počinje obnovu i za par godina obnavnja bratstvo. Otada manstir više nije prekidao aktivnost osiom kratkotrajno 1778 kada su ga Turci jopš jednom zapalili.
U zadužbinu koju je podizao za života knez Lazar nije sahranjen odmah posle Kosovske bitke. Tek 1392. godine u dugoj procesiji koja je krenula sa Kosova ostaci srpskog kneza preneti su u manastir gde su ostali sve do 1690. godine kada su nove istorijske okolnosti naterale manstirske monahe da telo kneza Lazara prenesu prvo u Sent Andreju u Ugarskoj, a onda u manastir Vrdnik. Od 1942. godine mošti srpskog kneza nalazile su se u Sabornoj crkvi da bi konačno 1989. godine, na 600-tu godišnjicu Kosovskog boja našle mir u zadužbini koju je sam knez sebi namenio.